زوایا

ما با حسینحرف دل خود زدیم و بس
با پای دل به دیدن او آمدیم و بس

هر دم مصیبتی به دل ما رسیده است
ذکر حسین بوده به دل‌ها ندیم و بس

این قصه‌ی ارادت ما حرف تازه نیست
ما بنده‌ایم بهر حسین از قدیم و بس

ما با حسینگفتنمان پیر می‌شویم
در طول عمر خویش بدین مسندیم و بس

ما نوکران حلقه به گوش ولایتیم
در این ره شریف جد اندر جدیم و بس

با تربت حسین به سجده نهیم سر
این‌گونه در اطاعت آن سرمدیم و بس

آری، خدای را بپرستیم با حسین
هر چند پیروان ره احمدیم و بس

خواهیم تا شفیع شود روز حشر چون
با نامه‌ی سیاه سراسر بدیم و بس

گر نام او به لوح دل ما نباشد، آه
در امتحان سخت الاهی ردیم و بس