زوایا

به هر کی رو بدی روزی تو را تا ته جرت می‌ده
همه حتی رفیقی که دمادم ساغرت می‌ده

اگه پیکی می‌زد وِردش سلامت بود و بی‌دردی
بهت سالار می‌گفت و حالا درد سرت می‌ده

همش مثل داداش بودی براش هر کار می‌کردی
تو سلطان بودی و حالا عذاب خاطرت می‌‌ده

جلوی روی تو قربون می‌رفت هفت جد و آبادت
ولی حالا می‌فهمی‌فحش‌ها پشت سرت می‌ده

نگفتی کمتر از گل هیچ‌وخ با اون و با بی‌شرمی
می‌ایسته صاف توی روتو فحش مادرت می‌ده

همش می‌رفت قربون دو چشم و صورت ماهت
الان در وصف تو شرحی ز شکل عنترت می‌ده

گرفتی دستشو بیرون کشیدیش از کثافت‌ها
بخوای حالا که راحت شی ز غم‌ها کاترت می‌ده

تو بودی کفتر جلدی که روی بوم اون بودی
ولی آخر بدون هیچ احساسی پِرِت می‌ده