زوایا

بهار پر گل ما را تو زینت افزایی
بهار با تو بهار است بس که زیبایی

همه وجود تو خوبی و حسن و زیباییست
علاوه بر منش نیک و مجلس‌آرایی

نظر ز روی تو برداشتن که ممکن نیست
که نور و چشم و چراغ دلم سراپایی

تو آتشی به دلم می‌زنی ز گرمی‌لطف
تو روح و جان مرا می‌کشی به شیدایی

به مجلسی که تو باشی بقیه گو بروند
که نیست غیر رخ خوب تو تماشایی

اگر نباشی و باشند دیگران پیشم
فرار می‌کنم از هر کسی به تنهایی

دمی‌بدون تو بودن برای من سخت است
به لحظه لحظه‌ی عمرم توئی که معنایی