کاش می‌شد شاد باشم، ساعتی با خود برقصم
ساعتی نه، بیشتر، تا هر کجا می‌شد برقصم
نسخه‌ای بهر دلِ زارم طبیبی می‌نوشت و
مُلزَمم می‌کرد در هر حالتی لابد برقصم
در بهار از عمق جان مانند گل هر دم بخندم
مثل پروانه، کبوتر، سار یا هدهد برقصم
در سماع صوفیان باشم و یا جشن تولد
فرق چندان نیست با این شکل یا آن مُد برقصم
خواهم این را هی بخندم، هی بچرخم، هی برقصم
بی‌دلیل و علت و قانون، فقط بی‌خود برقصم