زوایا

در سوگ خواهرزاده‌ی همسرم

مرگ آمدبه در خانه‌ی ما در زد و رفت
یک پری‌دخت ز کاشانه‌ی ما پر زد و رفت

گُرده‌ی ما که ز سنگینی غم‌ها خم بود
مرگ پیش آمد و بی‌حوصله خنجر زد و رفت

سرو قدّان نرهند از تبر مرگ و کنون
آمد و تیشه به اندام صنوبر زد و رفت

عقده‌ها بود به دل، باز نمی‌شد تا مرگ
تا کند عقده‌گشایی دو سه نِشتر زد و رفت

آسمان بود مجالی به پریدن‌هایش
شعله‌ای بر پر رقصان کبوتر زد و رفت

مهلت عمرِ دو روزه فقط این بود که دوست
آمد اینجا و لبی بر سر ساغر زد و رفت

ساز دل کوک نباشد چو نباشد دلدار
چه شد این دلبر ما نغمه‌ی دیگر زد و رفت

عمر ما نیست به جز دفتری از خاطره‌ها
آتشی آمد و در نامه و دفتر زد و رفت